Genç yaşında Osmanlı tahtına çıkan Sultan II. Mehmed, siyasi anlamda birçok zorluğu geride bırakarak, kendi yönetim anlayışını kurmak için kararlı bir adım atmıştır. Tahta çıktığında öncelikli hedefi, yüzyıllardır hayali kurulan İstanbul’un (Konstantiniye) fethi olmuş, bu hedef onun için sadece askeri bir başarı değil, aynı zamanda yeni bir dönemin başlangıcının simgesi olmuştur.
Sultan Mehmed’in bu hedefi, yalnızca atalarından devraldığı gaza ve fetih geleneğine dayanmaz. O, bu mirası çok daha ileri taşıyacak bir anlayış geliştirerek Osmanlı’yı cihanşümul bir güç haline getirme düşüncesiyle hareket etmiştir. Bu doğrultuda, sadece askeri seferlerle sınırlı olmayan, güçlü bir siyasi ve ideolojik altyapıya dayalı bir devlet modeli oluşturmayı amaçlamıştır Walking Tour Ephesus.
Bozkır Devletinden Cihan Devletine
Fatih’in kurmak istediği sistem, geçmişteki bazı göçebe ya da kısa ömürlü devletlerin aksine konjonktürel ve dağınık hamlelere değil, planlı ve uzun vadeli bir ideolojiye dayanıyordu. Bu yönüyle Osmanlı Devleti, salt ganimet elde etme amacının çok ötesine geçerek düzenli, merkeziyetçi ve kalıcı bir siyasi yapıya dönüşmüştür.
Fatih döneminden itibaren kurulan bu yapı, askeri gücün yanı sıra hukuk, vergi, toprak düzeni ve bürokrasi gibi alanlarda da reformlarla desteklenmiş, böylece bir imparatorluk altyapısı oluşturulmuştur. Tüm bu gelişmeler, Osmanlı’nın tesadüfi büyüyen bir devlet değil, sistemli ve hedef odaklı bir güç olduğunu açıkça ortaya koyar.
İstanbul’un Fethi Küresel Oyunun Başlangıcı
Fatih Sultan Mehmed’in stratejisinin merkezine İstanbul’u yerleştirmesi, tesadüf değil bilinçli bir tercihti. İstanbul’un fethi sadece bir şehrin alınması değil, aynı zamanda Roma mirasının ve Doğu-Batı arasındaki tarihsel gücün devralınması anlamına geliyordu. Bu fetihle birlikte Osmanlı’nın artık küresel sahnede yer alacağı yeni bir dönem başlıyordu Yıldırım Bayezid ve Merkezi Devletin Temelleri.
İstanbul’un alınmasıyla elde edilen manevi prestij, siyasi ve askeri sonuçları da beraberinde getirdi. Bu zafer, Osmanlı’nın sadece bir bölgesel güç olmadığını, aynı zamanda evrensel bir imparatorluk projesine sahip olduğunu gösterdi.
Yapılandırılan Yeni Devlet Modeli
Fatih, fethin ardından bu başarıyı sürdürülebilir kılmak için kapsamlı bir yeniden yapılanma süreci başlattı. Yeni teşkilat yapısı, merkezi yönetimin güçlendirilmesi, hukuki düzenlemeler, kanunlar, toprak sistemi ve vergi düzenlemeleri, onun bu vizyonunun parçalarıydı. Ayrıca saray protokolleri ve yönetim gelenekleri de bu dönemde şekillenmeye başladı.
Bu reformlar sayesinde Osmanlı, yalnızca genişleyen bir imparatorluk değil, aynı zamanda kendi içinde düzenli ve oturmuş bir devlet haline geldi. Fatih’in attığı bu adımlar, sonraki yüzyıllarda Osmanlı’nın kurumsal kimliğini belirleyecek temel taşlar oldu.
